Bilinmeyen uzaklardan gelip çarptın ıssız yalnızlığıma ..
Ürkek bir dalga gibi sakin, sessiz ..
En çok sızlayan yerine dokundun yüreğimin ..
Sarıp, sarmaladın hünerli ellerinle ..
Yorgundu, çaresizdi oysa ..
İçine içine kanarken, umut oldun ..
Bembeyaz bir umut, bembeyaz bir sayfa ..
Uzun uzun paragraflar yazarım sanmıştım o sayfaya ..
Her seferinde kısacık bir cümleyle bitti ..
Yanyana duran iki çerçeve olduk da ..
Bir kareye sığamadık asla ..
Sen " an " lara aşıktın, ben senli zamanlara ..
Sen özgürlüğüne düşkün, ben sevdamın ağır işçisi ..
Susmaları sevdin hep, ansızın gidişleri ..
Kendisini affedeceğinden emin annesinin kollarına koşan ..
Yaramaz bir çocuk edasıyla dönüşleri sevdin en çok ..
Yokluğun acıtsa da, ümidim olurdu hep ..
Bir de o iç yakan özlemim ..
Özlemim ki, hiçbir yere sığdıramadığım ..
Kara bulutlar düşse de kirpiklerime bilirdim ki döneceksin ..
O çok sevdiğim renge bürünüp ..
Bir kez daha yerleşeceksin gözbebeklerime ..
Düştüğüm uçurumdan yine sen çekip çıkaracaksın beni, bilirdim ..
Ve yanıltmazdın, gelirdin ..
Ben ise ..
Bir dahaki gidişinin derdine düşer ..
Onun yasını tutardım daha sevinemeden ..
Ama artık vaktim az ..
Sesim kısık, ruhum yorgun ..
Açtığın kapını kapama artık ..
Bir seslenişe daha gücüm yok bilesin ..
Dilimdeki ince sitemi duy ve gitme ..
Çünkü, içim üşüyor yokluğunda ..
Çünkü, söyleyecek şarkılarım bitmedi daha !
Çarş. Ağus. 03, 2011 4:48 pm tarafından Misafir
